San Pedro la Laguna

Het bijhouden van een blog is toch wat moeilijker dan gedacht. Inmiddels zijn we namelijk al weer drie weken in San Pedro la Laguna, wat inhoudt dat we ook alweer drie weken achterlopen met ons blog.
Daarom een snelle update.

13 december zijn we, met een taxi en shuttle busje via hobbelige stijle wegen, aangekomen in San Pedro: een klein bergdorpje aan een groot meer "lago de atitlan". Hier vervolgen we onze Spaanse taalcursus namelijk.
Ook hier wonen we bij een gastgezin. Het leuke is dat we door Spaans op twee verschillende plekken te doen, we ook twee hele verschillende ervaringen krijgen. Zo bestaat ons gastgezin in San Pedro uit een traditioneel maya gezin met en zoontje van vier en Rosa, onze gastmoeder, is altijd gehuld in maya kleding. Vergeleken met Xela wonen we in een klein primitief huisje. Er wordt gekookt op een stenen plaat boven een haardvuurtje en het huisje is heel klein, zonder woonkamer oid. Het gekke is dat ook dit heel snel went en we het nu eigenlijk alweer heel normaal en zelfs vrij modern vinden. Ook ons gezin is moderner dan je op het eerste moment zou denken. Zo werkt onze gast vader voor de lokale tv en regelt hij licht en geluid op feesten. Wel is het geloof hier ontzettend belangrijk en gaat Rosa (vooral met kerst) iedere dag naar de kerk. Het zoontje heet Juan David en is voor zijn vier jaar behoorlijk slim en spraakzaam! Ook heeft het gezin eigenlijk nog een vierde lid, Zapo, de knuffel kikker van Juan David die overal mee naar toe wordt gesleept. Zo moeten we elke ochtend Zapo een hand geven en vragen hoe het met hem gaat.

Anyways, onze tijd in San Pedro staat vooral in het teken van wat meer relaxen (eten bij leuke tentjes aan het water, in de zon een thee of biertje drinken etc.), veel Spaans leren en oefenen en natuurlijk onze lessen.
Hiervoor is San Pedro namelijk de perfecte plek. San Pedro bestaat uit twee delen, aan het meer heeft het een relaxte hippie achtige sfeer met veel maya winkeltjes en toerisme, en bovenin het dorp (de heuvel op) heerst een traditionele dorpssfeer.

Wel zijn we naar Panajachel geweest, een stadje aan de overkant van het meer. Wanneer we naar een ander dorpje willen hier is het gebruikelijke vervoer een lancha (bootje). Dit omdat de wegen tussen de dorpjes niet erg goed zijn, je anders een auto moet regelen of gaan lopen en deze wegen ook vaak onveilig zijn, vanwege gewapende overvallen (zelfs op de lokale bevolking gericht). Het openbaar vervoer zijn hier dan ook bootjes die iedere 20 minuten vertrekken.
De boottocht was ook zijn zachtst gezegd ontzettend ruw. Er stond die dag een harde wind waardoor we vol op de golven knalde, de boot kwam bij elke golf omhoog om vervolgens weer kei hard terug op de golf te klappen.
We waren dan ook blij dat we na een half uurtje aankwamen in panajachel.
Hier hebben we wat rondgelopen, gepind (onze pinpassen werken alleen bij de bank daar) en gegeten.
Panajachel is een stuk groter en toeristische dan San Pedro en wat ons betreft minder mooi.

Verder bestonden onze activiteiten met name uit naar de markt gaan, zwemmen, kajakken en kerst vieren.
Kerst is hier een enorme happening, omdat in vrijwel heel Guatemala een sterke christelijke geloofsovertuiging heerst.
In San pedro is iedereen ofwel katholiek, ofwel evangelisch.
Met kerst wordt er veel naar de kerk gegaan, met familie gegeten en vuurwerk afgestoken.
Wij werden door ons gastgezin uitgenodigd mee te gaan naar de familie op kerstavond en eerste kerstdag. Super leuk om mee te maken! Ook ons Spaans begint steeds beter te gaan, wat fijn is omdat de gesprekken hierdoor soepeler verlopen.

Met oud en nieuw was het plan om dit te vieren met Romy (een vriendin van Thomas) en een vriendin van haar. Zij reizen namelijk rond door Amerika. Helaas konden zij niet op tijd in San Pedro komen. Ook werk Thomas op oudjaarsdag ziek, voedselvergiftiging, waardoor we uiteindelijk noodgedwongen oud en nieuw in ons huisje hebben "gevierd". Jammer maar helaas!

Komende week is onze laatste week bij de taalschool en op 10 januari vertrekken we richting Guatemala stad, om daar te beginnen met ons vrijwilligers werk!
Nou dit was m dan weer, hasta pronto!