einde upavim hoofdstuk, begin reis hoofdstukken

Drie en halve maand later (oops) dacht ik dat het wel weer is tijd werd voor een nieuw reisverslag.
Inmiddels hebben we Upavim sinds ander halve week verlaten. Helaas wegens omstandigheden iets eerder dan gepland. Wel kijk ik terug op een ervaring die ik nooit meer zal vergeten. Het was zeker niet altijd even makkelijk, maar het heeft me zoveel geleerd en de dankbaarheid van onze lieve kindjes maakte ontzettend veel goed. Helaas hebben we regelmatig de harde realiteit ondervonden van het leven in een sloppenwijk; het dagelijkse geluid van schoten, de meer dan wekelijkse moorden in de straat, de hartverscheurende verhalen van de kinderen (vermoorde ouders, ondervoed etc.) en de angst die overal te voelen is. Een greep uit de gebeurtenissen van de afgelopen maanden: 4 mensen in de bus vermoord (waardoor het leger momenteel met 2 tot 4 man met iedere bus meerijdt, gewapend uiteraard), een moord voor de school op het tijdstip dat alle leerlingen aankomen op school met als gevolg dat de kinderen alles zagen, wakker worden van vuurgevechten in de straat, de moord van de papa van een van onze schoolkinderen en zo kan ik, helaas, nog wel even doorgaan.
Ik kan wel zeggen dat ik het leven op een andere manier ben gaan bekijken en een hoop angsten van "vroeger" (hoogtevrees, kleine ruimtes etc) nu zijn weggevaagd en onbenullig lijken.
Ook ben ik zeker tot het besef gekomen dat we het in Europa toch maar makkelijk en veilig hebben.
Ons afscheid was dan ook bitter zoet. Reyna en Viviana, onze lieve guatemalteekse collega's, hadden groots uitgepakt. Onze laatste lesdag brachten onze (45!) ochtend kleutertjes ons kadotjes en zelfgemaakte kaarten (want ja, zo zijn de mensen daar, zelf geen geld hebben maar toch een kadotje willen geven). Ook hadden Reyna en Vivi stiekem geregeld dat we met álle kleuters tostadas met guacamole gingen eten en twee mama's kwamen als klap op de vuurpijl nog een gigantische taart brengen! Alsof dat nog niet genoeg was, werden we s middags uit onze klassen gehaald voor een verrassings lunch met een aantal van de Guatemalteekse vrouwen én mochten we in het atelier allerlei goodies kiezen, die ze bij Upavim maken (gelukspoppetjes, armbandjes etc). Alsof dit alles nog niet genoeg was, hadden we de volgende dag een excursie naar het waterpark (gesponsord door mijn lieve mama) met álle kinderen van het middag programma (70!).
Je kan je dus wel voorstellen dat afscheid nemen zwaar viel.
Gelukkig stond ons een nieuw avontuur te wachten: onze rondreis.

We zijn begonnen met semuc champey, een natuurreservaat bestaande uit natuurlijke "zwembaden", grotten en watervallen, in de middle of nowhere in de jungle. Hier hebben we een dag vullende tour gedaan, die ontzettend cool was! We begonnen in de ochtend met een tocht door de grotten met kaarsen, waarbij je hele delen moest zwemmen en in watervalletjes moest springen. Vervolgens gingen we ropeswingen, van een waterval springen en tuben. Na de lunch maakten we een hike naar het uitzichtpunt, waarbij je over alle zwembaden keek om vervolgens weer beneden van zwembad naar zwembad te springen/duiken.
Na semuc champey zijn we verder de jungle ingetrokken naar Tikal, de bekendste maya ruïnes van midden Amerika. Hier hebben we een sunrise tour gedaan, waarbij we om 3 uur s nachts vertrokken en bovenop een tempel zaten toen de zon op kwam. Je hoorde hier de jungle ontwaken en de brulapen brullen. Adembenemend!
Momenteel zijn we de grens overgestoken en vertoeven we in Belize. Hier zitten we op een van de tropische eilanden voor de kust "Caye Caulker". Vandaag hebben we gesnorkeld aan het strandje en morgen gaan we op een snorkel tour die de hele dag duurt, waarbij je met een boot 5 stops maakt.
Hier gaan we rond de mon chan, shark and ray alley en het marine reserve snorkelen en als het goed is gaan we Manatees, schildpadden, roggen en haaien zien!
Spannend!