teken van leven
Door: Lin en Thomas
30 November 2015 | Guatemala, Quetzaltenango
Ja hoor, het is zo ver, tijd voor een eerste blog.
Thomas en ik zijn na een jaar hard sparen eindelijk in Guatemala!
De reis is goed verlopen. We moesten overstappen in Panama en met behulp van een guatamalees meisje, die we in het vliegtuig leerde kennen, ging dit vlekkeloos. Na nog een korte stop in San José, Costa Rica, kwamen we na 18 uur vliegen aan in Guatemala City. Hier werden we opgehaald door de eigenaren van ons hostel. Na een paar uur slaap werden we ´s ochtends naar het busstation gebracht om onze reis voor te zetten richting onze taalschool in Xela, een stad in het zuid-westen van Guatemala. Aangezien we zonder geld in Guatemala zijn aangekomen, moest Alberto (de eigenaar van het hostel) ons afzetten bij een pinautomaat zodat we konden betalen. Dit bleek echter moeilijker te zijn dan gedacht, aangezien Maestro (wat wereldwijd wordt geaccepteerd) niet of nauwelijks wordt geaccepteerd in Guatemala. In lin´s woorden: mega K.U.T. Gelukkig hebben we beide een creditcard aangevraagd en kennen ze mastercard wel hier in Guatemala. Afijn, wij lekker pinnen, komt er geen geld uit dat apparaat.Aangezien het bedrag wel van Thomas z´n rekening is afgeschreven waren de eerste Spaanse woorden die we hier hebben geleerd: Hasta la nunca 90 euro!
Gelukkig was Alberto begripvol en bracht hij ons naar een andere pinautomaat, waar het wel lukte om geld te pinnen. Vervolgens konden we doorrijden naar het busstation.We reden kriskras door Guatemala stad en om eerlijk te zijn was onze eerste indruk van de stad: lelijk, druk en gevaarlijk. Zodra we instapte in de auto werden meteen de deuren op slot gedaan en in de stad stonden overal, maar echt overal, bewakers met shotguns voor de winkels (om de 30 meter!). Na een kort afscheid van Alberto, vervolgde wij onze reis.
Gelukkig viel de busreis, ondanks dat het 5 uur duurde, enorm mee! Aangekomen bij de taalschool werden we heel warm onthaald en de school is super mooi! Na een half uur wachten kwam Karla, onze gast "madre" ons ophalen en al lopende gingen we naar haar huis.
Karla woont hier samen met haar vriend Roberto. Rond zeven uur worden we geroepen voor het avond eten (Lieeennnn Thommmm, cenar!)
Karla kookt 3 maaltijden per dag voor ons, super chill!
Na het eten relaxen we nog even en gaan we optijd slapen.
De volgende dag zijn we al vroeg op, want Karla heeft elke ochtend, zelfs in het weekend, om 8 uur het ontbijt klaar staan. Na het ontbijt gaan Thomas en ik de stad verkennen. We lopen naar het parc central, wat een plein is omringd door mooie oude gebouwen, zoals het gemeentehuis. in het midden liggen bloemenperken met bankjes. Overal lopen straat verkopers, veel er van zijn vrouwen in maya kleding.
Ook gaan we nog even langs celas maya, de taalschool, voor wifi (:D).
S avonds gaan we weer optijd slapen, moe van het lopen en de zon.
Oja: het is hier dus super chill weer. S nachts wordt het behoorlijk koud, rond het vriespunt, maar overdag zijn er amper wolken en is het in de zon rond de 25 graden.
Zondag ochtend lopen we weer richting parc central, waar een soort festival is om geld op te halen voor een stichting die opkomt voor vrouwen en tegen huiselijkgeweld. Rond 1 uur lopen we terug voor de lunch en Karla vraagt of we mee willen naar de Wallmart (ja dat amerikaanse warenhuis). We gaan voor het eerst met een chickenbus!
(Een chickenbus is hier de mega goedkope versie van het openbaar vervoer per bus. Het zijn oude amerikaanse schoolbussen versierd in felle kleuren Of een soort bestelbusjes die uit elkaar vallen van ellende waarvan de schuifdeur de hele reis lekker open blijft. In zo n busje worden met gemak 20 mensen gepropt en passagiers kunnen random in en uitstappen. Een hele ervaring opzich, vooral als je nogal opvalt met je blauwe ogen en lichte huid!)
Onderweg geeft Karla uitleg bij wat we tegenkomen: parkjes, oude gebouwen etc. Aangekomen bij Wallmart lopen we eerst door een enorm winkelcentrum waar het mega modern en druk is. Er loopt een rare combinatie mensen: jongens in de hipste, moderne kleren en vrouwen in traditionele maya kleding. Ook gaan we naar de "megastore" een soort primark voor tweedehandskleding, wat hier blijkbaar heel populair is. Na twee uur lopen we via nauwe steegjes met kraampjes terug richting een chickenbus "halte" (het wordt trouwens een chickenbus genoemd, omdat mensen er echt alles in vervoeren, zelfs kippen). Ook dit keer gaan we na het avond eten vroeg slapen, want school begint om 8 uur!
Maandag, vandaag, is de eerste lesdag EN Thomas´ verjaardag!
We krijgen eerst een korte introductie, waarbij onze leraren worden voorgesteld en daarna gaan we met onze prive leraar aan de slag. De eerste les is veel information overload, maar wel heel leuk. De tijd vliegt voorbij! De les duurt tot 1 uur, waarna we thuis gaan eten. Na het eten lopen we terug naar celas maya om te studeren en te bloggen! Hasta la vista!
Thomas en ik zijn na een jaar hard sparen eindelijk in Guatemala!
De reis is goed verlopen. We moesten overstappen in Panama en met behulp van een guatamalees meisje, die we in het vliegtuig leerde kennen, ging dit vlekkeloos. Na nog een korte stop in San José, Costa Rica, kwamen we na 18 uur vliegen aan in Guatemala City. Hier werden we opgehaald door de eigenaren van ons hostel. Na een paar uur slaap werden we ´s ochtends naar het busstation gebracht om onze reis voor te zetten richting onze taalschool in Xela, een stad in het zuid-westen van Guatemala. Aangezien we zonder geld in Guatemala zijn aangekomen, moest Alberto (de eigenaar van het hostel) ons afzetten bij een pinautomaat zodat we konden betalen. Dit bleek echter moeilijker te zijn dan gedacht, aangezien Maestro (wat wereldwijd wordt geaccepteerd) niet of nauwelijks wordt geaccepteerd in Guatemala. In lin´s woorden: mega K.U.T. Gelukkig hebben we beide een creditcard aangevraagd en kennen ze mastercard wel hier in Guatemala. Afijn, wij lekker pinnen, komt er geen geld uit dat apparaat.Aangezien het bedrag wel van Thomas z´n rekening is afgeschreven waren de eerste Spaanse woorden die we hier hebben geleerd: Hasta la nunca 90 euro!
Gelukkig was Alberto begripvol en bracht hij ons naar een andere pinautomaat, waar het wel lukte om geld te pinnen. Vervolgens konden we doorrijden naar het busstation.We reden kriskras door Guatemala stad en om eerlijk te zijn was onze eerste indruk van de stad: lelijk, druk en gevaarlijk. Zodra we instapte in de auto werden meteen de deuren op slot gedaan en in de stad stonden overal, maar echt overal, bewakers met shotguns voor de winkels (om de 30 meter!). Na een kort afscheid van Alberto, vervolgde wij onze reis.
Gelukkig viel de busreis, ondanks dat het 5 uur duurde, enorm mee! Aangekomen bij de taalschool werden we heel warm onthaald en de school is super mooi! Na een half uur wachten kwam Karla, onze gast "madre" ons ophalen en al lopende gingen we naar haar huis.
Karla woont hier samen met haar vriend Roberto. Rond zeven uur worden we geroepen voor het avond eten (Lieeennnn Thommmm, cenar!)
Karla kookt 3 maaltijden per dag voor ons, super chill!
Na het eten relaxen we nog even en gaan we optijd slapen.
De volgende dag zijn we al vroeg op, want Karla heeft elke ochtend, zelfs in het weekend, om 8 uur het ontbijt klaar staan. Na het ontbijt gaan Thomas en ik de stad verkennen. We lopen naar het parc central, wat een plein is omringd door mooie oude gebouwen, zoals het gemeentehuis. in het midden liggen bloemenperken met bankjes. Overal lopen straat verkopers, veel er van zijn vrouwen in maya kleding.
Ook gaan we nog even langs celas maya, de taalschool, voor wifi (:D).
S avonds gaan we weer optijd slapen, moe van het lopen en de zon.
Oja: het is hier dus super chill weer. S nachts wordt het behoorlijk koud, rond het vriespunt, maar overdag zijn er amper wolken en is het in de zon rond de 25 graden.
Zondag ochtend lopen we weer richting parc central, waar een soort festival is om geld op te halen voor een stichting die opkomt voor vrouwen en tegen huiselijkgeweld. Rond 1 uur lopen we terug voor de lunch en Karla vraagt of we mee willen naar de Wallmart (ja dat amerikaanse warenhuis). We gaan voor het eerst met een chickenbus!
(Een chickenbus is hier de mega goedkope versie van het openbaar vervoer per bus. Het zijn oude amerikaanse schoolbussen versierd in felle kleuren Of een soort bestelbusjes die uit elkaar vallen van ellende waarvan de schuifdeur de hele reis lekker open blijft. In zo n busje worden met gemak 20 mensen gepropt en passagiers kunnen random in en uitstappen. Een hele ervaring opzich, vooral als je nogal opvalt met je blauwe ogen en lichte huid!)
Onderweg geeft Karla uitleg bij wat we tegenkomen: parkjes, oude gebouwen etc. Aangekomen bij Wallmart lopen we eerst door een enorm winkelcentrum waar het mega modern en druk is. Er loopt een rare combinatie mensen: jongens in de hipste, moderne kleren en vrouwen in traditionele maya kleding. Ook gaan we naar de "megastore" een soort primark voor tweedehandskleding, wat hier blijkbaar heel populair is. Na twee uur lopen we via nauwe steegjes met kraampjes terug richting een chickenbus "halte" (het wordt trouwens een chickenbus genoemd, omdat mensen er echt alles in vervoeren, zelfs kippen). Ook dit keer gaan we na het avond eten vroeg slapen, want school begint om 8 uur!
Maandag, vandaag, is de eerste lesdag EN Thomas´ verjaardag!
We krijgen eerst een korte introductie, waarbij onze leraren worden voorgesteld en daarna gaan we met onze prive leraar aan de slag. De eerste les is veel information overload, maar wel heel leuk. De tijd vliegt voorbij! De les duurt tot 1 uur, waarna we thuis gaan eten. Na het eten lopen we terug naar celas maya om te studeren en te bloggen! Hasta la vista!
-
01 December 2015 - 01:21
Jessica:
Hoi, leuk zeg, al die enthousiaste verhalen! Smaakt naar meer -
01 December 2015 - 11:25
Maaike:
Hee Lin en Thomas
Ja, een blog! Erg leuk om met jullie verre avonturen mee te lezen. Chickenbus, taalschool, Walmart en alles: mooie verhalen.
Vanuit een nat en koud :)! Utrecht: veel succes, plezier en voorspoed in Guatemala.
Adios,
Maaike -
01 December 2015 - 13:06
Yolanda Menna:
Hoi Lin en Thomas wat fijn dat we jullie verhalen in een blog kunnen volgen.
Studeer ze nog en veel plezier daar. -
02 December 2015 - 00:24
Anne:
Leuk om jullie verhalen en ervaringen te lezen, krijg er kriebels van ;) hoop dat jullie een leuke tijd hebben in Xela en bij Celas Maya. De pinautomaat in de supermarkt bij Celas om de hoek (als je richting het Parque Central loopt) accepteert wel Maestro, mocht je daar nog naar op zoek zijn. Geniet ervan en con cuidado! -
02 December 2015 - 16:30
Tom:
Ha Lin en Thomas, leuk om te lezen en wat was het grappig dat we via FB life contact hadden toen we nog in San Cristobal zaten. Gaan jullie ook nog foto's op jullie blog zetten?
Trouwens ook in Mexico, en dan met name in San Cristobal en omgeving, die mix van heel modern en traditioneel Maya. Groetjes en liefs! -
04 December 2015 - 21:46
Lin En Thomas:
@Anne, dat is inderdaad waar we uiteindelijk hebben gepind haha! We horen ook allerlei verhalen van een groep studenten uit utrecht, met alleen maar meisjes, die elk jaar naar Xela komen van de leraren! super grappig!
@Tom: we hebben net geprobeert de foto`s van Thomas op de computer hier te krijgen maar dat lukte niet, ik denk omdat de computers hier heel oud zijn. Maar ik heb ook foto`s op mijn telefoon die ik nog zal posten, helaas wel met veel mindere kwaliteit :( -
04 December 2015 - 21:46
Lin En Thomas:
@Anne, dat is inderdaad waar we uiteindelijk hebben gepind haha! We horen ook allerlei verhalen van een groep studenten uit utrecht, met alleen maar meisjes, die elk jaar naar Xela komen van de leraren! super grappig!
@Tom: we hebben net geprobeert de foto`s van Thomas op de computer hier te krijgen maar dat lukte niet, ik denk omdat de computers hier heel oud zijn. Maar ik heb ook foto`s op mijn telefoon die ik nog zal posten, helaas wel met veel mindere kwaliteit :( -
05 December 2015 - 21:48
Tom:
leuk die foto's!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
